“C’mon, dance with me. C’mon, dance with me. C’mon, dance with me.” En dan plots de stilte. Eentje die luider klinkt dan alles wat we net uit de boxen hoorden knallen. Charlotte De Witte had haar nacht niet op Pukkelpop. Haar apparatuur had even geen zin meer. Tot vier keer toe, verspreid over haar set. En dat was doodjammer, want het uitpuilende veld aan de main stage had zin voor 1000. Gelukkig zet Charlotte voort en plakt ze er nog 10 minuten euforie aan vast. Alles kapot? Alles kapot. De aanhouder wint.
En dat weet Pukkelpop als geen ander. Net zoals Charlotte had het festival zelf de laatste jaren nogal last van een sputterende motor. Een identiteitscrisis, een wereldwijde gezondheidscrisis en zelfs een klein geloofwaardigheidsprobleem. Het was moedig om in 2021 in volle tegenwind toch een festival te willen promoten. Dat het plannetje niet doorging, smaakte bitter. Voor het publiek én voor de organisatie. Tijd voor herbronning. En om een line-up samen te stellen waarmee je voor de dag kan komen, zoals die van dit jaar.
Want gelukkig is de wind gaan liggen en de zon gaan schijnen. En dan vooral in letterlijke zin op de Pukkelpop-zaterdag. Stralende hemel, zwetende mensen. En: een bordje waarop ‘uitverkocht’ staat. Omdat het een zaterdag is natuurlijk, maar vast ook omdat de line-up stampvol staat. Vlak voor De Witte staat een headliner die ons trakteert op een kleurenspel: net als 3 jaar geleden mag Tame Impala komen headlinen en dat doen ze met een bakje hits die de brug maken tussen indie, pop en dance.
‘One More Year’, ‘Borderline’ en vroeg prijsbeestje ‘Breathe Deeper’ kloppen nog voorzichtig op de voordeur. Maar het is wanneer Kevin Parker (‘Let’s do this Belgian style’) oudje ‘Elephant’ van de ketting laat, dat het visuele hek van de dam is. En dan moesten prijsbeesten ‘Let It Happen’, ‘Feels Like I Only Go Backwards’, ‘Lost In Yesterday’ en ‘The Less I Know The Better’ nog komen. Op vrijdag moesten veel fans van Slipknot (verfrissende headliner voor het festival trouwens!) de regen trotseren, maar op zaterdagavond was het dansen onder de sterren. Revanche na de uitgeregende Tame Impala show van 2019.
Pukkelpopgangers zijn gekomen om te feesten, zoveel is duidelijk. En dat moet niet altijd om fijnproeversmuziek. Dat bewees het overvolle veld voor The Opposites wel. Stampen op het podium, drummen op het veld, hakken op Thunderdome. Sowieso is de populariteit van Nederland voelbaar: Goldband en Joost die de weide vol spelen, De Staat die grote kringen maakt, Eefje de Visser die een David Byrne-eske megashow komt geven. Froukje, S10, Frenna Deluxe, De Heideroosjes, Merol, Meau. Holland boven!
Dat, en Oekraïne, die met GO_A een delegatie stuurt waarmee het energiek wakker worden is. Uiteraard wordt ‘Shum’ twee keer gespeeld. De tweede keer mét gigantische cirkelpits, alsof ze bij De Staat horen. Het is de aftrap van een dag die vol hoogtepunten. Eentje daarvan heet Little Simz, vaandeldraagster van de door critici bewierookte hiphop. Terecht ook: haar laatste twee albums waren van hoge kwaliteit en haar band doet haar rijke muziek alle eer aan. Het wordt hoog tijd dat Simbi geen Clubs maar main stages begint te headlinen.
Stages genoeg trouwens dit jaar. Er is zelfs ruimte voor een nieuwe: de Backyard, een tempel voor het hardere snarenwerk. Eentje die meteen in de smaak lijkt te vallen en op momenten goed gevuld geraakt. Mooi dat ze een bepaald soort act zoals Clutch en Clawfinger nu een plek kunnen geven.
Helaas wordt dat andere grote gitaargenre, indie, minder goed behandeld door de organisatie. Natuurlijk staan er nog mooie indieband(je)s als Wet Leg, Bright Eyes, Diiv en Alex G op de line-up, maar toch blijft het jammer dat Pixies, Thurston Moore en Parquet Courts ineens op een zusterfestival gezet worden. Net het kunnen combineren van Billie Eilish met The National op één dag, maakt Pukkelpop zo sterk. En het is sowieso vreemd om indie zo te negeren wanneer 2 van je 3 grote headliners wél indiegiganten zijn.
Maar goed, het is duidelijk dat Pukkelpop een sterke nieuwe wind gevonden heeft. Wind in de zeilen, het maakt die iconische Pukkelpopvlaggetjes op het terrein alleen maar mooier. Als je op de weide stapt, voelt het zelfs een beetje als een nieuw festival dankzij de aangepaste nieuwe indeling. En ook de aankleding en randzaken schitteren meer dan ooit. Het Food Wood- gedeelte blijft een heerlijk rustpunt en op de Côté Bizar is het heerlijk dildo’s gooien (sorry voor het gebrek aan context). Zolang de line-up even gevarieerd als deze blijft, Pukkelpopelen we naar volgend jaar.
Geef je mening voor het Festivalrapport van Pukkelpop 2022! Festileaks vraagt bezoekers op tientallen festivals door heel Europa naar hun mening op zes vaste categorieën van de festivalbeleving. De festivals met de beste rapportcijfers winnen in september de Festileaks Festival Awards.
Beyoncé op Pinkpop lijkt me niet heel waarschijnlijk. Benelux exclusive ook n...
Dennis dit kan niet hoor, dan moet ik naast als die Bruce shows ook nog Pink...
Pinkpop valt volgend jaar voor mij heel gunstig qua vrij van het werk, hier ...
Ik ga het proberen straks
Van 10 tot 18 aan de slag als copywriter. Van 18 tot 10 met muziek in m'n hoofd. Of het zal weinig schelen. Woonachtig in de stad van rode neuzen, middeleeuwse torens en Soulwax. En de Gentse Feesten uiteraard. Andere feesten waar je me elk jaar vindt: Rock Werchter, mogelijk aangevuld met een Best Kept Secretje of Pukkelpopje.